Er is een kind dat altijd klein blijft
Er is een moeder bij wie voor altijd de eerste rimpels nog maar net verschijnen
Er is een man die nooit grijs of kaal wordt
Je bent voor altijd ouder dan je vader
Er is voor altijd een lege plek
Soms maakt je hart een sprongetje
Als je denkt dat je geliefde voorbij komt fietsen
Als je, nog niet goed wakker, met je hand zoekt aan de andere kant van het bed
Als op Facebook foto’s voorbij komen van een eerste schoolfeest
Als je wil vertellen dat je vader wordt
Als dat niet meer kan
Niets van wat was, is voor altijd weg
Wanneer je alleen naar huis fietst in het donker, fluister je “Spring je achterop?”
Wanneer gevraagd wordt “Met hoeveel….?” antwoord jij “…. plus één”
Wanneer je haar geur ruikt in het voorbijgaan, word je warm van binnen
Wanneer je terugdenkt aan ‘toen ooit’, glimlach je dankbaar
Op je dunne huid heeft zich na verloop van tijd langzaam een laagje eelt gevormd
Balancerend op het smalle koord van aanvaarding heb je nieuw evenwicht gevonden
De scherpe randen van verdriet zijn afgesleten door golven van tijd
Rauwe pijn is verzacht door de warmte van hoop
Zij die wij niet meer aan kunnen raken, raken ons nog heel vaak
En met elke aanraking wordt hun naam dieper in ons hart gegrift
Voor altijd bij ons
